Patzcuaro

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Meksika’daki ilk otobüs yolculuğumu Guanajuato’dan Patzcuaro’ya yaptım. Ancak direk otobüs olmadığından önce 4 saatlik bir yolculukla Morelia’ya ulaştım, sonrasında da 1 saatlik mesafedeki Patzcuaro’ya. (Guanajauto-Moelia arası 243 Peso, Morelia-Patzcuaro arası 43 Peso) Morelia terminalinde bilet almama yardımcı olan ve Patzcuaro otobüsüne kadar eşlik eden Meksikalı arkadaşı  unutmam imkansız.

Patzcuaro

Patzcuaro

Patzcuaro Meksika’nın diğer eyaleti Michoacan’ın bir şehri. Bu eyaletin başkenti ise Morelia. Patzcuaro’ya ulaşınca ilk belirlediğim en ucuz hosteli bulmam biraz zor olsa da beklediğimden iyi çıktığından başka bir yer aramadan buraya yerleştim. Maria ve Jaime adlı bir çiftin işlettiği bir ev ve 2 gün boyunca benden başka da sanırım kimse yoktu. (Casa Del Sol, gecelik 100 peso)

Patzcuaro’nın özelliği yine adı Patzcuaro olan gölden, içindeki adalardan (özellikle Janitzio Adası) ve yine dokusunu korumuş koloni dönemine ait mimarisinden geliyor. Nasıl Guanajuato birbirinden farklı, renkli evlerden oluşuyorsa Patzcuaro da beyaz ve kiremit renkli sıra sıra giden 2 katlı evlerden oluşuyor. Özellikle tarihi binaların olduğu yerde farklı renkte bina görmek imkansız gibi.  Tabi görünen bu binaların caddelere bakan kısmı, arka tarafları ise avlu ve başka binalar şeklinde geniş alanı kapsayacak şekilde yapılmış. 

Hostelde yatağım

Patzcuaro

Patzcuaro

Eşyaları hostele bıraktıktan sonra merkeze yürümem 10 dakikayı aldı, biraz sokakların arasında dolaşıp sonrasında göl kenarına yürüyerek gitmeye karar verdim ama yol umduğumdan uzun çıktı ve pek bir enteresan tarafı da yoktu. Ama göl çok hoşuma gitti. Kıyı kenarına yakın kısımları üzeri otlarla kaplıydı. Bu otları San Diego’da da sahillerde çok görmüştüm. Okyanusun sahile bıraktığı otlar, bir çeşit yosun sanırım. Tekneler bu otların arasından geçmek zorunda. Dönüşü minibüsle yapıp salaş bir lokantada ne olduğunu anlamadığım tacoslardan yiyerek ilk günümü noktaladım.

Patzcuaro Gölü

Patzcuaro Gölü

Patzcuaro Gölü

Meksika’ya geldiğimden beri dikkatimi çeken konulardan birisi kadınların her yönüyle hayatın içinde olmaları. Hemen her yerde, her işte kadınlara rastlayabiliyorsunuz. Bunun yanında belki toplumun tamamı değil ama bir kısmının dindar (koyu Katolik) olduklarını görüyorsunuz. Kiliselerde devamlı dua edenlere, bir gece vakti bir kiliseden ilahi söyleyerek çıkan yüzlerce insana rastlayabiliyorsunuz.  Ayrıca bir kilise önünde gördüğüm bir fotoğraf çekiminden bahsetmek istiyorum. Meksika'da (muhtemelen diğer Latin Amerikan ülkelerinde de) bir gelenek varmış. Kızlar 15 yaşına geldiğinde, yani genç kızlık dönemlerine adım attığında bir kutlama yapılıyor. Sonrasında gelinliği aratmayan güzel bir kıyafetle ve mahallenin 5-6 delikanlısı ile fotoğraf çektiriliyor. Kız babası için biraz masraflı bir kutlama imiş..

Patzcuaro

Patzcuaro

Ertesi günü ilk işim göldeki ünlü Janitzio Adası’na gitmek. Gittiğimde sıradaki tekne yeni kalkmıştı. Bilet kesen kadın bir sonraki 30 dakika sonra kalkar dedi. (gidiş geliş 50 peso) Ben de o esnada göle bakarak zaman geçirirken biraz ileride bir tekne yerel halk ve çocuklarla doluydu, acaba beni de alırlar mı, zaman kaybetmemiş olurum diye düşünürken bir adam, ada, kültürel gibi bir şeyler dedi. Ben de ada, Janitzio diye sordum, si si deyince atladım tekneye, üstelik de 10 peso verdim. Meksikalılarla yolculuk etmek keyifliydi ama Janitzio adasına yaklaştığımızda karışıklık olmasın diye çocuklardan birine adayı gösterip Janitzio Island dedim, çocuk pis pis sırıtıp hayır anlamında kafasını salladı. Başka bir adaya gidiyormuş tekne. Hemen bizim adama sordum, hani Janitzio Adasıydı, adam eliyle; dönüşte seni bırakacağız dedi, emin misin dedim, si si dedi. Diğer adaya, Yunuen Adasına ulaştığımızda 5-6 farklı tekne aynı anda geldi. Hepsi yerel halk, herkes indi, bizim adama ben nolucam dedim, eliyle 1 yapıp dudağını büzüştürerek sonra dedi, 1 saat sonra mı dedim, si si dedi. Yunuen Adası’nda yaklaşık 5 saat kaldım :) Adanın kültürel bir etkinliği varmış. Çevre köylerden ve Patzcuara’dan öğrenciler, aileleri ve 5-10 tane de profesör ve bilmem ne diye tanıtılan protokolden kişilerin katıldığı bir etkinlik oldu. Ortamdaki tek yabancı olduğum için biraz fazla dikkat çeksem de Meksikalılara yakın olmak, onlarla vakit geçirip onlara ısınmak açısından çok iyi oldu. Çocuklar, büyükler hepsi gayet sıcak her yönüyle bana Anadolu insanını hatırlattı. İnsanlar belki birazcık daha esmer, ocakta pişen ekmek daha ufak o kadar. Elbette farklılıklar var ama benzerlikler çok daha fazla.Neyse, ben açıkçası halimden gayet memnundum ama son günüm olduğundan Janitzio Adasını da kaçırmak istemiyordum. Etkinlik bir şekilde bitti, ben bu sefer direk Janitzio Adası’na giden başka bir tekneye bindim. Gittiğimizde saat 4 olmuştu bile. Ama benim adayla olan işim de sadece 1 saat sürdü. Çünkü oldukça turistik bir ada. Tepesinde José María Morelos isimli bir Meksikalının kocaman heykelinin yer aldığı bir ada. Göle kesinlikle çok güzel bir görüntü katıyor. Adada evler ve doğal olarak yaşam da var. Ama Yunan Adası’ndaki kültürel etkinlik beni fazlaca tatmin ettiğinden Janitzio fazlaca ilgimi çekemedi. Bir de çok fazla sahipsiz köpek vardı, Türkiye’yi hatırlattı bana. 

Patzcuaro Gölü

Patzcuaro Gölü

Patzcuaro Gölü, Janitzio Adası

Patzcuaro Gölü, Janitzio Adası

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Patzcuaro Gölü, Yunuen Adası

Patzcuaro Gölü, Janitzio Adası

Patzcuaro Gölü dönüşte gün batımı

Akşamı gayet güzel bir restaurantta sadece 70 pesoya (5 usd, 12 TL civarı) çorba, et yemeği ve meyveden oluşan menüyle bitirdim. Çorba domates çorbası tadındaydı ama içinde patates cipsi (biraz kalınca) kırıntıları vardı, tabi acı sos. Yediğim en güzel çorbalardan bir tanesiydi. Bu arada tahmin edeceğiniz üzere burada cips ve benzeri yiyecekler çok yaygın. Bizdeki ayçiçeği çekirdeği gibi. Yaşlısı, genci sokak satıcısından cips alarak yolda yiyerek gidiyor.

Akşam Yemeğim

Patzcuaro’ya gelmeye sonradan karar vermiştim ama açıkçası çok memnun kaldım. Guanajuato gibi küçük ama insanı fazlasıyla tatmin eden bir kasaba. Burası da (Janitzio Adası dışında) çok turistik değil. Hatta benden başka yabancı gördüğümü hatırlamıyorum bile. Gayet güzel zaman geçirdiğim bu kasabadan sonraki rotam daha büyük bir şehir Morelia.

Patzcuaro

Janitzio Adasında çerez nihetine yediğim küçük balıklar (türü böyleymiş diye yedim, umarım yavru değillerdir)